In die Christelike perspektief, veral soos uitgedruk in die boek die Christen en sy eiendom wat 2024 bekendgestel is, is die verhouding van die Christen tot eiendom ‘n komplekse een wat diep verweef is met geloofsoortuiging en die opdragte van God se Woord.
Eiendom as ‘n Godgegewe verantwoordelikheid:
Die Bybel leer dat alle dinge aan God behoort en dat mense geroep word om rentmeesters te wees van dit wat hulle ontvang. Dit beteken dat Christene hulle eiendom as ‘n trust van God moet beskou, iets wat hulle in afhanklikheid van Hom moet bestuur. Die Heilige Skrif herhaal dat mens nie mag vasklou aan materiële dinge asof hulle eie is nie, maar dit eerder moet aanwend vir God se eer en vir die voordeel van ander (Psalm 24:1).
Verantwoordelike gebruik van eiendom:
Volgens die Nederlandse Geloofsbelydenis (artikel 36) word Christene geleer dat die burgerlike regering ingestel is om samelewing ordelik te hou en om regverdigheid te verseker. Dit beteken ook dat Christene moet streef na die verantwoordelike gebruik van hulle eiendom en rykdom om geregtigheid te bevorder, armoede te verlig, en die nood van die naaste aan te spreek.
Eiendom en materialisme:
Een van die grootste uitdagings wat Christene in die gesig staar, veral in die moderne samelewing, is die versoeking van materialisme. Christus het waarskuwings gegee teen die liefde vir rykdom (Matteus 6:24), en Paulus beklemtoon dat die liefde vir geld die wortel van alle kwaad is (1 Timoteus 6:10). Christene word geroep om hul skat in die hemel te plaas en nie op die dinge van hierdie wêreld te fokus nie (Matteus 6:19-21). Hierdie perspektief daag die Christen uit om hul besittings nie as ‘n doel op sigself te sien nie, maar as ‘n middel om ander te dien en God te verheerlik.
Die uitdaging van verdrukking en vervolging:
Veral in die geskiedenis van die kerke in Suid-Afrika, soos gesien in die tye van vervolging in Nederland, moes Christene hulle eiendom en selfs hul lewens prysgee ter wille van hul geloof. Die Dordtse Leerreëls beklemtoon dat in die lig van God se voorsienigheid en verkiesing, ‘n Christen geroep is om nie vas te hou aan aardse besittings as hul primêre bron van sekuriteit nie, maar eerder op God te vertrou vir alles.
Opstanding en die nuwe skepping:
Uiteindelik, word Christene geleer dat hul ware erfenis nie in die huidige wêreld lê nie, maar in die nuwe hemel en aarde wat kom. Die belydenis in die Heidelbergse Kategismus (Sondag 1) dat ons liggaam en siel aan Jesus Christus behoort, herhaal dat die hele skepping uiteindelik onder die heerskappy van Christus kom.
In samevatting, word die Christen se siening van eiendom gevorm deur ‘n dieper verantwoordelikheid teenoor God as rentmeester, ‘n afwysing van materialisme, en ‘n perspektief van die ewigheid waarin al ons aardse besittings uiteindelik onderworpe is aan God se koninkryk.