Jakobus 2:1-4 (1953 Vertaling)
Jakobus spreek in hierdie gedeelte ’n probleem aan wat universeel voorkom: die menslike geneigdheid tot partydigheid en bevoordeling. Hy wys hoe dit in die kerk voorkom deur ’n spesifieke voorbeeld te gee – ’n ryk man wat met eer en respek ontvang word, terwyl ’n arm man geïgnoreer of oneerbiedig behandel word. Hierdie soort gedrag is in direkte konflik met die geloof in ons Here Jesus Christus, die Here van heerlikheid. Die Here Jesus self het nie gekom om die rykes en magtiges te verhef nie, maar Hy het Homself verneder en verlossing gebring aan almal, ongeag status. Aanneming van die persoon weerspieël die wêreld se standaarde, wat uiterlike voorkoms, rykdom, of mag verhef, en ignoreer die innerlike waarde van elke mens wat na die beeld van God geskape is.
Jakobus maak dit duidelik dat sulke partydigheid nie net moreel verkeerd is nie, maar ook geestelik blind is. Hy beskuldig diegene wat diskrimineer daarvan dat hulle “regters met verkeerde oorlegginge” word. Dit beteken dat hulle oordeel volgens sondige standaarde en nie volgens die geregtigheid en liefde van God nie. Hierdie onregverdige beoordeling is meer as net ’n sosiale oortreding – dit is ’n miskenning van die evangelie self, wat verklaar dat daar geen onderskeid tussen mense is in Christus Jesus nie (Gal. 3:28). Aanneming van die persoon verraai ’n gebrek aan begrip van die genade wat ons almal onvoorwaardelik in Christus ontvang.
God se karakter is die teenoorgestelde van partydigheid. Hy is regverdig en onpartydig, en sy genade is beskikbaar vir almal, ongeag status of aansien. Wanneer ons ander mense diskrimineer, weerspieël ons nie hierdie karakter van God nie en vervals ons die boodskap van die evangelie. Die kerk moet ’n plek wees waar mense van alle agtergronde welkom voel, waar geen mens beter as ’n ander behandel word nie, en waar elke persoon waardeer word as ’n medelid van Christus se liggaam.
Jakobus 2:1-4 is ’n oproep tot selfondersoek en praktiese verandering in hoe ons ander mense hanteer. Ons moet waak teen subtiele vorme van partydigheid, hetsy in ons gedagtes, woorde, of dade. Ons kan maklik verlei word om mense volgens wêreldse standaarde te beoordeel – of dit nou op grond van rykdom, status, kultuur, of uiterlike voorkoms is. Hierdie teks roep ons op om die wêreld se waardes af te lê en ons denke te vernuwe volgens die beginsels van God se Woord.
In ons gemeentes moet ons daarop gefokus wees om almal met gelyke liefde en respek te hanteer. ’n Ryk of invloedryke persoon moet nie meer aandag geniet as iemand wat ekonomies sukkel nie. Kerkdeure moet oop wees vir die behoeftiges en gemarginaliseerdes, met ’n bewuste poging om hulle te betrek en te ondersteun. Net soos God se liefde oorvloedig is, moet ons liefde ook wees.
Op persoonlike vlak moet ons oorweeg hoe ons onbewustelik mense kan beoordeel op grond van uiterlike faktore. Is daar mense wat ons minderwaardig ag omdat hulle nie aan ons standaarde voldoen nie? Is ons dalk skuldig daaraan om sekere mense te vermy of af te wys, terwyl ons ander verhoog? Jakobus herinner ons dat sulke gedrag in stryd is met die wese van die evangelie.
In breër gemeenskaplike en kulturele kontekste is hierdie teks ’n kragtige oproep tot versoening en regverdigheid. Suid-Afrika, met sy geskiedenis van verdeeldheid en ongelykheid, bied baie geleenthede om die beginsel van gelykheid in Christus uit te leef. As Afrikaners moet ons kyk na ons eie gemeenskappe en vrae: is dit wat in ons gemeenskappe aangaan reg? Die misbruik van ander se arbeid, die misbruik van ander se tyd, die finansiële uitbuiting van persone? Ons moet groei in die liefde wat geen aanneming van die persoon maak nie, en ’n lig wees in ’n wêreld wat dikwels verdeeld is.
Jakobus 2:1-4 herinner ons daaraan dat God nie na uiterlike aansien kyk nie, maar na die hart. As gelowiges word ons geroep om dieselfde te doen. Ware geloof in Jesus Christus, die Here van heerlikheid, vra dat ons ander mense liefhet soos Hy ons liefgehad het – sonder partydigheid, bevoordeling, of vooroordeel. Laat ons hierdie beginsels toepas in ons kerke, gemeenskappe, en persoonlike lewens, en so die waarheid van die evangelie uitleef en verkondig deur ons dade.
Alistair van Heerden (Medewerker van Begrond)