Jakobus 1:26-27 (1953 Vertaling)
In hierdie verse bied Jakobus ’n praktiese en tasbare definisie van ware godsdiens. Hy stel duidelike kriteria voor wat toon of iemand se godsdiens eg en aanneemlik voor God is. Hy wys ook hoe maklik dit is om jouself te mislei met uiterlike godsdiensrituele wat nie die hart en lewe verander nie.
Jakobus begin deur na iemand te verwys wat meen hy is godsdienstig, maar wat nie sy tong in toom hou nie. Hier sien ons Jakobus se bekende fokus op die krag van die tong (later uitgebrei in Jakobus 3). ’n Onbeheerste tong – wat beteken skadelike, roekelose, of onheilige spraak – ontbloot ’n hart wat nie werklik deur God beheer word nie. Hierdie persoon mislei homself deur te dink dat sy godsdiens geldig is, terwyl sy optrede sy aansprake weerspreek.
Jakobus beskryf wat hy “rein en onbevlekte godsdiens” noem – ’n godsdiens wat werklik aan God welgevallig is:
- Om weeskinders en weduwees in hulle verdrukking te besoek: Dit verwys na daadwerklike, praktiese omgee vir die kwesbares in die gemeenskap. In die Bybelse tyd was weeskinders en weduwees dikwels sonder enige ondersteuningstelsel. Om hulle te besoek, beteken nie net ’n vlugtige besoek nie, maar ’n bereidheid om hulle behoeftes aan te spreek en geregtigheid te bring.
- Jouself onbesmet van die wêreld te bewaar: Dit dui op morele suiwerheid en geestelike integriteit. Gelowiges word geroep om nie deur die sondige waardes en gebruike van die wêreld besoedel te word nie, maar om heilig te leef as kinders van God.
Jakobus wys hier die balans tussen innerlike reinheid en uiterlike goeie werke. Ware godsdiens is nie net ’n saak van morele suiwerheid nie; dit moet ook in liefdevolle diens aan ander uitgeleef word.
Hierdie teks roep jou op om jou eie godsdiens te ondersoek. Beheer jy jou tong, of is jou spraak vol kritiek, skinder, of selfs oneerlikheid? Ware godsdiens begin by ’n hart wat deur die Heilige Gees verander is, en dit wys in hoe jy praat. Bid vir genade om jou tong in toom te hou en jou lewe te reinig van wêreldse besoedeling.
As gesin of egpaar kan hierdie teks help om ’n kultuur van opregtheid en diens te vestig. Moedig mekaar aan om bewustelik op te let na die behoeftes van ander, soos dié wat eensaam, siek, of arm is. Leer kinders dat ware geloof nie net beteken om kerk toe te gaan nie, maar om ’n liefdevolle hart vir ander te hê buite die kerk in die volkslewe. Maak ook seker dat jul gesinslewe nie deur wêreldse invloede besoedel word nie.
’n Gemeente wat hierdie beginsels uitleef, sal ’n merkbare impak op sy gemeenskap hê. Gelowiges moet georganiseerde en persoonlike pogings aanwend om armes, kwesbares, en verwaarloosdes te help. Ware godsdiens vereis ’n aktiewe betrokkenheid by die lyding en behoeftes van ander, asook ’n kultuur van heiligheid en selfbeheersing binne die geloofsgemeenskap.
In die Afrikaner tradisie is godsdiens dikwels sterk gekoppel aan kultuur en praktyke, maar Jakobus herinner ons dat godsdiens nie bloot in uiterlike rituele of tradisie geleë is nie. Dit lê in hoe ons na die armes, kwesbares, en gemarginaliseerdes omsien, en hoe ons ’n lewe van morele integriteit handhaaf. Die Afrikaner moet homself afvra of sy godsdiens eg en prakties is, of bloot tradisioneel en ritueel.
Jakobus 1:26-27 leer ons dat ware godsdiens nie net in woorde of rituele lê nie, maar in hoe ons ons lewens leef. ’n Lewe wat gekenmerk word deur selfbeheersing, liefdevolle diens aan ander, en heiligheid is wat God behaag. Hierdie tipe godsdiens is nie oppervlakkig nie, maar veranderend – dit bring God se geregtigheid en genade in die wêreld en hou ons naby aan Hom.
Alistair van Heerden (Medewerker van Begrond)